22 maart 2016 - een zwarte dag voor België
Vandaag is gebeurd wat we allang vreesden... Een aanslag op ons klein Belgenland... Een aanslag op onze democratie...
Mijn hart bloedt, mijn tranen stromen over mijn wangen als ik de pijn, het verdriet, de paniek, de ontreddering en vooral verslagenheid zie.
Vastbesloten wou ik naar Brussel gaan, zelfs na de eerste beelden van de aanslag in Zaventem. Ik was niet bang en ik vertrok. Vooral om mijn collega’s bij te staan omdat ik wist dat dit de hel was. Met een heel, klein, bang hartje ben ik afgestapt in Centraal. Emotioneel was ik bij de slachtoffers. De metro was afgesloten en toen wist ik niet wat er in Maelbeek gebeurd was. Ik loop de Wetstraat op naar de Hertogstraat en lees de berichten over de explosie en bom in Maelbeek. Lichtjes panikerend omdat ik weet dat mijn vrienden van CD&V daar boven zitten. Aangekomen aan de Hertogstraat was ik precies in een bezet gebied terechtgekomen. Shit, is dit oorlog, dacht ik. Ik mocht niet naar het werk... ik mocht de straat niet in. We moesten allemaal naar het Kunst/Wet kruispunt. gIk vroeg aan een journalist wat er aan de hand was. Er was een verdachte wagen gesignaleerd en ze vreesden daar opnieuw een aanslag. Miljaar, wij zitten daar recht tegenover. Toen was ik echt bang. Mijn collega’s zitten daar en ik ben hier... ik moet naar daar...
En dan zag ik verder aan de uitgang van de metro de ambulance en de brancard met iemand onder een wit laken. Dat beeld blijft op mijn netvlies. Ontreddering nam de bovenhand. Ik ben naar het werk proberen te gaan via een andere weg. Met de nodige identiteitsbewijzen mocht ik naar mijn werk. Daar ben ik ingestort. Ik heb gehuild als een klein kind... Gehuild om de onschuldige slachtoffers. Gehuild om zoveel slechtheid in de wereld. Maar ik was veilig...anderen helaas niet. Ik was in shock maar ik was veilig. (Bedankt collega’s voor de troostende woorden)
De berichten bleven komen. Zoveel leed, pijn, verdriet ... zoveel mensen die helaas niet meer veilig thuis zullen komen. Verschrikkelijk!
Fuck you IS, wat heb je ons aangedaan?
Maar gesterkt door de enorme golf van solidariteit en de mooie berichten van mensen die mensen helpen, mensen die hun huis open zetten, mensen die andere mensen mee naar huis willen voeren, mensen die al aan het ziekenhuis staan om bloed te geven, gewonden helpen andere gewonden. En dan geloof ik nog in de mensheid. In onze solidariteit en samenhorigheid. Samen kunnen we deze terreur aan. Samen zullen we deze terreur kunnen verslaan! Maar niet met haat... zeker niet met haat.
Er zijn slechte mensen op de wereld, in dit geval terroristen en extremisten die doden voor wat zij hun geloof noemen. Die moeten we aanpakken en verslaan. We kunnen dit enkel door samen de strijd aan te gaan. Heel de wereld samen tegen deze terreur. Ik geloof nog in vrede. Ben ik naïef? Voor velen van jullie misschien wel. Idealistisch, dat wel!
Dan zie ik weer die negatieve en hatelijke berichten van... over de vluchtelingen. En dan denk ik bij mijzelf “ dit is verdomme wat IS wil, haat en verdeeldheid zaaien”... Ik probeer niet te reageren want dat maakt mij verdrietig. Verdriet om zoveel haat en onverdraagzaamheid. Wtf die mensen zijn ook gevlucht voor deze terreur.Gevlucht voor al die pijn, verdriet, leed en totale ontreddering.
Mensen zijn bang. Ik was vandaag ook bang... dat snap ik volledig maar aub denk toch even na. In plaats van mensen met een andere huidskleur of religie te viseren. Ik zie geen verschil in mensen. Ik beoordeel niet op huidskleur, religie of geaardheid. Ik zie mensen zoals wij... Ik kijk naar mensen hoe ze zijn. Er zijn goede en slechte mensen overal. Helaas is dat altijd zo geweest. Ook bij ons, of zijn we het Vanthemse verhaal vergeten.
Wat vandaag gebeurd is mag nooit meer gebeuren. Maar we moeten tonen dat ze ons niet verslaan. Samen moeten we terrorisme kunnen verslaan. Solidariteit maar aub geen haat tegen iedereen die iets anders zijn dan wij.
Jullie kunnen mij een onnozel kieken vinden omdat ik dit allemaal schrijf. Maar ik schrijf om mijn emoties te kunnen plaatsen. Ik probeer deze film te verstaan. Wat heel moeilijk is vandaag.
Laat ons deze onschuldige slachtoffers nooit vergeten...en ook de mensen bedanken die vandaag mensen gered hebben en geholpen hebben. En ik trek mij op aan deze solidariteit want enkel samen moeten we dit verslaan. Samen als één land, één europa en één wereld tegen terreur.
En ja ik geloof nog in een betere wereld... een wereld waar mensen gewoon mensen zijn... zonder discriminatie, haat of onverdraagzaamheid. En een wereld zonder terreur
Een wereld met heel veel liefde want liefde is alles. En daarom geef ik jullie ook een dikke knuffel #rip #pray4Belgium #peace #tousensemble #LOVE
Geen opmerkingen:
Een reactie posten